Attım kendimi Tekirdağ’ın kollarına yine bir kamp hikayesi

Hafta sonu yapılabilecek aktivitelerin arasında kesinlikle kamp benim için birinci sırada yerini alıyor. Daha öncede kampla ilgili bir yazı paylaşmıştım, hatta ilk defa yapacaklar için ufak tüyolar vermiştim. İnanır mısın? verdiğim tüyoları bile unuttum, heyecan içinde çantayı hazırlarken bir ton eksikle çıktım yola ama doğadayken bir yolunu buluyor insan. Bol oksijen resmen zihin açıyor, üretiyorsun makine çalışıyor harıl harıl.

Gönül isterdi ki otostop çekerek gitmek, otobanda yürümek ama ne yazık ki Türkiye’de günümüz şartlarında kadınlar için buna hiç elverişli değil. Paşa paşa otobüse biniyorsun gideceğin yere GÜVENLİ bir şekilde ulaşıyorsun.

Doğadayken saat yok rakamlar yok… Güneş var yıldızlar var… Güneş batınca yatıyorsun, güneş doğunca uyanıyorsun, uyumanın uyanmanın saati yok. Bütün gün ışığından yararlanıyorsun bu sayede. Telefon belli bölgelerde çekiyor mesela canın istemiyor zaten eline telefonu almayı. Çiçekle, böcekle, ağaçla konuşurken buluyorsun kendini, güneş battığında ise yıldızlar aydınlatıyor etrafı. Gökyüzünde resmen şölen başlıyor, gözlerini alamıyorsun yıldızlardan. Bu seferki deneyimim çok tatlı bir ekiple oldu. Yaşıyorken Yap ekibiyle Instagram’da tanıştım Tekirdağ maceramda bu sayede başladı. Hep birlikte toplanıp otobüslere doluştuk, Tekirdağ/Uçmakdere kamp alanına vardık, herkes yardımlaşarak kurdu çadırlarını, güneş batınca da ateş başında şarkılar söyledik, birbirimizi tanıdık farklı hayatlara dokunduk.

Hem doğada olmak hem de yeni insanlarla birlikte olmak insanı motive ediyor. Şu hayatta ölmeden önce yapılacaklar listesi varsa eğer bu yapılacaklardan birisi de kamp yapmak olmalı.

Elif KAVRAN
Girl’s Style Genel Yayın Yönetmeni
elif@stilyayincilik.com